Nie tylko śluby, ale również same związki osób ze społeczności LGBT są dla wielu w Polsce nadal tematem tabu. Mimo rosnącej świadomości na ten temat oraz ogromnych starań tej grupy, niestety wciąż nie jest to w naszym kraju normalna kwestia.
Polska bliżej tolerancji (?)
Zważając na panujące warunki oraz nieustępliwe stereotypy jeszcze przez długi czas małżeństwa osób nieheteronormatywnych w Polsce nie będą akceptowane. Tolerancja kończy się tu w momencie, w którym nadchodzi strach przed nieznanym. Wielu szanowanych, znanych i w pewien sposób wiarygodnych obywateli Polski opowiada się za możliwością zawierania ślubów przez osoby homoseksualne, co nadal nie prowadzi do żadnych zmian.
Europa otwiera się
W krajach, w których śluby osób tej samej płci zostały zalegalizowane, małżeństwa homoseksualne ujmowane są prawnie, jako związek cywilny, wiążący małżonków w sposób prawny, ekonomiczny oraz emocjonalny. W praktyce oznacza to, że tak naprawdę nie różni się on pod tym względem od małżeństw heteroseksualnych – jest tożsamo pełnoprawny. Kraje, które zdecydowały się na legalizację tych małżeństw to m.in. Holandia – będąca prekursorem tego kroku – Hiszpania, Kanada, RPA, Norwegia, Czechy, Szwecja, Portugalia, Islandia, Argentyna oraz kilka amerykańskich stanów. Co więcej, w większości z tych krajów wraz z legalizacją związków homoseksualnych osoby LGBT otrzymały również prawo do adopcji dzieci.
Ślub humanistyczny półśrodek czy wybawienie?
W Polsce, przy obecnym prawie, instytucja małżeństwa, czy też związku homoseksualnego nie istnieje pod kątem ani prawnym, ani społecznym. Blokadę pod tym względem stanowi art. 18 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Dodatkowym utrudnieniem są zapisy w Kodeksie Rodzinnym i Opiekuńczym. Według tych zapisów małżeństwo to związek kobiety i mężczyzny. Pocieszającym w tej nieprzyjemnej sytuacji w naszym kraju jest fakt, że osoby homoseksualne poradziły sobie z ograniczonymi możliwościami i odnalazły kilka alternatyw dla sytuacji pozornie bez wyjścia. To pocieszające, bo okazuje się, że miłość naprawdę nie zna granic. Jedną z opcji, na które decydują się lesbijki i geje w Polsce jest tzw. ślub humanistyczny charakteryzujący się przeniesieniem głównych kwestii z duchowych na humanistyczne. Wiodące wartości, jakie niesie on za sobą to m.in.: wolność jednostki nad zbiorowością, tolerancja, równość kobiety i mężczyzny, zaufanie, empatia czy przyjaźń. Polskie małżeństwa humanistyczne nie są jednak uznawane pod względem prawnym – choć inne kraje je uznają. Mimo tego, że nie mają znaczenia cywilnoprawnego stanowią ogromny krok pod względem społecznym. W Polsce udzielane są one od 2007 roku również parom nieheteroseksualnym.
Wesele symboliczne i tyle…
Wesela humanistyczne, na jakie często decydują się pary, realizowane są w prawie takim samym wymiarze, jak te „klasyczne”. Każda para – niezależnie od płci partnerów – pragnie przecież tego samego – czasu, w którym wraz ze swoimi bliskimi będzie mogła świętować najważniejszy dla siebie dzień. Jest to więc taka sama uroczystość, taka sama impreza – brak w niej jedynie aspektów kościelnych.
Niektórym polskim parom (homoseksualnym) ślub humanistyczny jednak nie wystarcza, czemu nietrudno się dziwić. Ślub humanistyczny nie daje parze tych samych praw, jakie przyznawane
są w przypadku tradycyjnego małżeństwa. Wówczas najbardziej powszechnym rozwiązaniem, na jakie decydują się te pary jest zawarcie pełnoprawnego ślubu w innym kraju. Najczęściej według obecnie przeprowadzonych badań wybór pada na Holandię. Kraj ten uchodzi za najbardziej liberalny.
Niemniej jednak możliwości, jakie mają pary homoseksualne w Polsce nie są wystarczające. Wciąż starają się oni o normalność, o tolerancję i o równe traktowanie. Nie wymagają szczególnego traktowania, a standardów, jakie przysługują każdemu człowiekowi. Nie zmienia to nadal faktu, że zapewne jeszcze przez długi czas nie będzie im dane poczuć się jak szablonowa – uznawana w naszym kraju – para.
Julietta